آژانس فضایی بریتانیا قراردادی 2.9 میلیون پوندی (3.5 میلیون دلاری) به رولز رویس برای توسعه یک راکتور هسته‌ای ماژولار اعطا کرده که می‌تواند برای پشتیبانی از پایگاه های انسانی تا سال 2029 روی ماه نصب شود.
بیشتر فضاپیماهایی که در مجاورت زمین کار می‌کنند از پنل‌های خورشیدی تغذیه می‌کنند، اما کاوشگرهایی که روی ماه فرود می‌آیند و قصد دارند حداکثر بیش از چند هفته کار کنند، نیاز به منبع تغذیه جایگزین دارند. این به این دلیل است که ماه شب‌هایی دارد که 14 روز زمینی طول می‌کشد و دمای آن به 298- درجه فارنهایت (183- درجه سانتی‌گراد) می‌رسد که می‌تواند به طور مرگباری به باتری‌ها و وسایل الکترونیکی ظریف آسیب برساند.
این منبع تغذیه جایگزین معمولاً مبتنی بر ژنراتورهای رادیو گرمایی است، جایی که فروپاشی طبیعی عناصر رادیواکتیو مانند پلوتونیوم می‌تواند انرژی فضاپیما را تامین کند، یا حداقل می‌تواند تجهیزات را به اندازه کافی گرم نگه دارد و تا طلوع خورشید زنده بماند.
با این حال، نوع تاسیسات بزرگی که فضانوردان آینده برای زندگی و کار بر روی ماه به آن نیاز دارند، نیاز به انرژی زیادی در تمام زمان‌ها در ماه دارند، صرف نظر از اینکه نور خورشید وجود دارد یا خیر. این بدان معناست که فراتر از ژنراتورهای رادیویی-حرارتی به راکتورهای شکافت هسته‌ای مناسب مشابه آنهایی که روی زمین برای کاربردهای خانگی و نظامی استفاده می‌شوند، گرچه کوچک‌تر شده و برای شرایط ماه سازگار شده‌اند.
رولز رویس از سال گذشته بر روی برنامه Micro-Reactor خود تحت یک قرارداد مطالعاتی آژانس فضایی بریتانیا به ارزش 249000 پوند (303000 دلار آمریکا) کار کرده است. هدف در حال حاضر ساخت یک راکتور واقعی است که بتواند روزی یک پایگاه ماه را با نیروی مورد نیاز برای ارتباطات، پشتیبانی از حیات، و آزمایش‌های علمی، و کاربردهای دیگر، فراهم کند.
راکتور ماژولار جدید با کمک دانشگاه آکسفورد، دانشگاه بانگور، دانشگاه برایتون، مرکز تحقیقات ساخت پیشرفته دانشگاه شفیلد (AMRC) و هسته ای AMRC توسعه خواهد یافت. این برنامه نه تنها شامل ساخت رآکتور، بلکه فناوری انتقال گرمای تولید شده توسط راکتور و تبدیل آن به برق نیز مفید خواهد بود.
